назва́тьII сов. (созвать) наклі́каць, назва́ць; (пригласить) назапраша́ць, назапро́шваць, напрасі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
imprecate
[ˈɪmprəkeɪt]
v.t.
1) накліка́ць (бяду́, няшча́сьце)
2) пракліна́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
incur [ɪnˈkɜ:] v. fml накліка́ць на сябе́;
He incurred heavy expenses. Ён панёс вялікія страты.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
incur
[ɪnˈkɜ:r]
v.t. -curred, -curring
накліка́ць, прыця́гваць да сябе́ (непрые́мнасьці)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зало́м¹, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Заломленае месца на чым-н. або круты выгіб, паварот чаго-н.
З. на суку.
З. акопа.
2. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцёблаў, які, па ўяўленні забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы.
Заламаць з.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
court2 [kɔ:t] v.
1. дабіва́цца (чаго-н.) ліслі́васцю, ула́шчваць;
court popularity дабіва́цца папуля́рнасці;
court the voters ула́шчваць вы́баршчыкаў
2. fml накліка́ць (на сябе), выкліка́ць;
court danger/disaster наклі́каць на сябе́ небяспе́ку/няшча́сце
3. dated заляца́цца;
court a woman заляца́цца да жанчы́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
napytać
зак.
1. разм. наклікаць; выклікаць;
napytać sobie biedy — наклікаць на сябе бяду;
2. уст. дапытацца; даведацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
насмяя́ць, ‑смяю, ‑смяеш, ‑смяе; ‑смяём, ‑смеяце; зак., што і чаго.
Разм. Наклікаць што‑н. смехам (звычайна што‑н. непрыемнае). — Ой, не насмяяць бы чаго на сваю галаву! — стрымлівала ўжо сябе нават Кася. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.
Разм. Скачучы, давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў. // перан. Легкадумнымі, ганебнымі паводзінамі наклікаць на сябе непрыемнасці, бяду. Майбарада хутка праверыў кішэні забітых, забраў у Гопкеля нейкія паперы, агідліва паморшчыўся. — Даскакаўся, сукін сын. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зало́м ’паварот’, ’выступ’, ’заламаныя і звязаныя ў пук сцяблы жыта, ільну з мэтай наклікаць бяду на гаспадара поля’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. залі́м, зало́м ’тс’, рус. кур., тамб., арл., зах., бранск., калуж., смал., цвяр., пск., пецярб., забайк. зало́м ’некалькі скручаных сцяблоў жыта з мэтай злога чараўніцтва’, польск. załom ’паварот’. Бязафіксны наз. ад заламаць (< ламаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)