прывучы́цца, ‑вучуся, ‑вучышся, ‑вучыцца; зак.

Выпрацаваць у сябе якую‑н. звычку, навык да чаго‑н. Прывучыцца да акуратнасці. □ — Не бачыш, я займаюся трэніроўкай. Хачу прывучыцца, каб галава не кружылася. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wprawić się

зак. набыць навык (спрыт)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

habitude

[ˈhæbɪtu:d]

n.

1) уласьці́васьць, асаблі́васьць f.

2) звы́чка, прывы́чка f., на́вык -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

навы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. навык, ‑кла; зак.

Разм. Прывыкнуць, прызвычаіцца да чаго‑н., займець прывычку. Навыкнуць да сумеснай працы. □ І от неўзабаве.. [Толяк] ужо там, дзе ўсё ідзе гэтак, як навыкла змалку яго душа. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wprawiać się

незак. набываць навык (спрыт);

wprawiać się w grze na flecie — набываць навык ігры на флейце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

осво́иться

1. (в незнакомой среде) асво́йтацца, прывы́кнуць (да чаго)

1. (приобрести навык) асво́іцца; налажы́цца (да чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rutyna

rutyn|a

ж.

1. руціна;

2. навык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Routíne

[ru-]

f -

1) на́вык; во́пыт, до́свед, спрыт

2) заве́дзены пара́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Übung

f -, -en

1) практыкава́нне, трэніро́ўка; пра́ктыка; семіна́р, семіна́рскія заня́ткі (у ВНУ)

2) практыкава́нне (напр., па граматыцы і г.д.)

3) на́вык, звы́чка

éinige ~ háben in etw. (D) — мець некато́ры на́вык у чым-н., набі́ць руку́ на чым-н.

aus der ~ kómmen* — развучы́цца, стра́ціць на́вык

wíeder in die ~ kómmen* — аднаві́ць на́вык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прызвыча́іць, ‑чаю, ‑чаіш, ‑чаіць; зак., каго-што.

Прывіць навык да чаго‑н., прывучыць да чаго‑н. Прызвычаіць дзяцей да працы. Прызвычаіць сябе рана ўставаць. □ Я прызвычаіў зрок даўно Да сонца, да штурвала — рукі, А слых і сэрца — да званоў, Набатных несціханых гукаў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)