Verbum

калянавуко́вы, -ая, -ае.

Які мае толькі знешнія адносіны да навукі, да навуковага асяроддзя.

Калянавуковыя функцыянеры.

дысцыплі́на², -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Асобная галіна якой-н. навукі; вучэбны прадмет.

Філалагічныя дысцыпліны.

вінагра́дарства, -а, н.

1. Развядзенне вінаграду як галіна раслінаводства.

2. Раздзел сельскагаспадарчай навукі аб развядзенні вінаграду.

со́цыум, -у, м. (кніжн.).

Тое, што і грамадства.

|| прым. сацыя́льны, -ая, -ае.

Сацыяльныя навукі.

Сацыяльнае заканадаўства.

радыёэлектро́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Галіна навукі і тэхнікі, якая развілася з радыётэхнікі і электронікі.

кампе́ндыум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Сціслы выклад асноўных палажэнняў якой-н. навукі, даследавання і пад.

крыніцазна́ўства, -а, н.

Раздзел гістарычнай навукі, які займаецца метадамі вывучэння і выкарыстання гістарычных крыніц.

|| прым. крыніцазна́ўчы, -ая, -ае.

галіна́, -ы́, мн. галіны́, -лі́н, ж.

Асобная вобласць навукі, дзейнасці, творчасці.

Важнейшыя галіны народнай гаспадаркі.

|| прым. галіно́вы, -ая, -ае.

эруды́цыя, -і, ж.

Начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды ў якой-н. ці многіх галінах навукі.

Чалавек з вялікай эрудыцыяй.