навако́льны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца або жыве ў наваколлі; адбываецца навокал каго-, чаго-н.

Навакольная мясцовасць.

Навакольныя людзі.

Навакольныя гукі.

2. у знач. наз. навако́льнае, -ага, н. Тое, што знаходзіцца навокал каго-, чаго-н.

Любавацца навакольным.

3. у знач. наз. навако́льныя, -ых. Людзі, якія акружаюць каго-н.

Абыякавы да навакольных.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далягля́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Прастора, якую можна акінуць вокам; усё бачнае навокал наглядальніка.

З гары адчыняецца шырокі д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перы-

(гр. peri = навокал, каля, побач)

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «каля», «навокал».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

змярка́нне, -я, н.

1. Наступленне змроку, цемнаты.

Ад світання да змяркання.

2. Прыцемкі паміж заходам сонца і наступленнем ночы.

З. ахінула ўсё навокал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вокру́г

1. нареч. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л; круго́м;

2. предлог с род. наво́кал, наво́кала, навако́л, вако́л, наўко́ла, наўко́л; круго́м (каго, чаго);

◊

вокру́г да о́коло круго́м і наво́кал.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўко́л, наўко́ла прыназ гл навокал, навакол

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сугляда́ць

‘разведваць што-небудзь, дазнавацца пра што-небудзь, аглядаць што-небудзь; пазіраць (чалавек суглядае навокал)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сугляда́ю сугляда́ем
2-я ас. сугляда́еш сугляда́еце
3-я ас. сугляда́е сугляда́юць
Прошлы час
м. сугляда́ў сугляда́лі
ж. сугляда́ла
н. сугляда́ла
Загадны лад
2-я ас. сугляда́й сугляда́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сугляда́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

мо́гілкі, -лак і -аў.

1. Месца, дзе хаваюць памерлых.

Навокал царквы — м.

2. перан. Месца, куды звозяць старую, пабітую тэхніку.

Паравозныя м.

|| прым. мо́гілкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

encircle

[ɪnˈsɜ:rkəl]

v.t.

1) акружа́ць, расьці наво́кал

2) хадзі́ць, круці́цца наво́кал

The moon encircles the earth — Ме́сяц кру́ціцца наво́кал зямлі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вакру́г ’кругом, навокал’ (КТС). З рус. вокруг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)