пазванчэ́ць, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца больш звонкім. Смех пазванчэў. □ Адгрымела ноччу навальніца. Птушак пазванчэлі галасы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

thunderstorm

[ˈӨʌndərstɔrm]

n.

навальні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rainstorm

[ˈreɪnstɔrm]

n.

навальні́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

approaching [əˈprəʊtʃɪŋ] adj. які́ набліжаецца; надыхо́дзячы;

The approaching storm made us hurry. Блізкая навальніца прыспешвала нас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тарна́да ’назва смерчаў у ЗША’ (ТСБМ). Культурнае запазычанне новага часу праз англ. tornado ’тс’ з ісп. tornado ’смерч, моцны вецер’ < tronada ’навальніца’ < tronar ’грымець’. Слова tronada ’навальніца’ трансфармавалася пад уплывам іспанскага дзеепрыметніка tornado < tornar ’круціцца’, які звязваюць з лац. tornare ’абточваць’ (Голуб-Ліер, 446; ЕСУМ, 5, 605–606).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tempest [ˈtempɪst] n. бу́ра; навальні́ца

♦

a tempest in a tea-pot AmE бу́ра ў шкля́нцы вады́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

веснавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вясны. Веснавыя дні. Веснавыя кветкі. // Які адбываецца вясной. Веснавая навальніца. Веснавая сяўба. Веснавыя канікулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяспёры, ‑ая, ‑ае.

Які не мае пер’я. Уся постаць малога, яго рухі нагадвалі малое бяспёрае птушаня, якое навальніца выкінула з гнязда. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

souther

[ˈsʌðər]

n.

паўдзённы ве́цер або́ навальні́ца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burza

ж. бура; навальніца;

burza oklasków — гром апладысментаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)