◎ Мятушы́цца ’мітусіцца’ (дзярж., Нар. сл.; стаўбц., Жыв. сл.). Да мітусіцца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wiercić się

незак.

1. круціцца

2. мітусіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шебарши́ть несов., прост.

1. ша́стаць, шамаце́ць, шо́ргаць;

2. перен. (суетиться) мітусі́цца; (ворчать) бурча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тало́шыцца ’мітусіцца, кідацца’ (Ласт.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fuss​1 [fʌs] n. мітусня́, сумятня́, (бязла́дная) бегані́на;

make a fuss мітусі́цца; дарэ́мна хвалява́цца; ствара́ць ажыята́ж; узніма́ць шумі́ху (вакол чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Каро́ваць ’мітусіцца, клапаціцца’ (Фед. Рук.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scurry [ˈskʌri] v. мітуслі́ва хадзі́ць, мітусі́цца, бе́гчы;

scurry for the door кі́нуцца да дзвярэ́й;

hurry and scurry about the room насі́цца па пако́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bustle

[ˈbʌsəl]

1.

v.i.

мітусі́цца, сьпяша́цца

2.

v.t.

падганя́ць

3.

n.

мітусьня́, бегані́на, сумятня́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сімаце́ць ‘мітусіцца’: нешта сімаціць у кустах (чэрв., Гіл.). Гукапераймальнае, да шамаце́ць (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ко́ваць ’мітусіцца’ (Мат. Гом.). Мабыць, другаснае нерэгулярнае ўтварэнне ад коварат© (коварат > *ковар > *коваць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)