Ко́варат1 ’калаўрот’ (Нар. словатв.). Гл. калаўрот.

Ко́варат2 ’асвер, саха ў студні, вага ў студні’, ’вароты ў плоце, вясковыя весніцы’, ’ствол дрэва з суком, да якога прыбіваюцца дошкі варот’ (Сл. паўн.-зах., Нар. сл., З нар. сл., Сцяшк., Бяльк.). Гл. коварат1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)