мини́стр міні́стр, -ра м.;

мини́стр-резиде́нт дипл. міні́стр-рэзідэ́нт;

мини́стр-президе́нт міні́стр-прэзідэ́нт;

полномо́чный мини́стр дипл. паўнамо́цны міні́стр;

◊

мини́стр без портфе́ля міні́стр без партфе́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візі́р², -а, мн. -ы, -аў, м.

У некаторых краінах Блізкага Усходу: міністр, вышэйшы саноўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экс-..., прыстаўка.

Утварае назоўнікі са знач. былы, які быў раней (у абазначэнні званняў, пасад), напр.: экс-міністр, экс-прэзідэнт, экс-рэкардсмен, экс-чэмпіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экс-мини́стр экс-міні́стр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

премье́р-мини́стр полит. прэм’е́р-міні́стр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сераске́р, ‑а, м.

Галоўнакамандуючы ў старой Турцыі; пазней — ваенны міністр.

[Тур. sarasker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Secretary of State [ˌsekrətri əvˈsteɪt] n.

1. міні́стр;

the Secretary of State for Defence міні́стр абаро́ны

2. міні́стр заме́жных спраў (у ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éx=

экс-

Éxminister — экс-міні́стр, былы́ міні́стр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

minister​1 [ˈmɪnɪstə] n.

1. (of/for) міні́стр;

Minister of/for Education міні́стр адука́цыі;

Prime Minister прэм’е́р-міні́стр

2. dipl. пасла́ннік

3. свята́р (асабліва ў пратэстантаў), па́стар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

партфе́ль м. портфе́ль;

○ міні́стр без ~ля — мини́стр без портфе́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)