Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мігце́ць
1.гл.мігацець;
2. (хутка праносіцца, мільгаць) vorbéisausen vi (s);
мігце́ць пе́рад вача́мі an den Áugen vorbéiziehen* [vorbéijagen]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бле́нкер
(англ. blinker, ад blink = мігацець)
1) прыстасаванне на тэлефонным камутатары, пры дапамозе якога абанент выклікае тэлефаністку;
2) чыгуначны аўтаматычны сігнальны прыбор на камутатарах блакіровачных сістэм.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Мыхта́йка ’гальштук’ (драг., З нар. сл.). З польск.miktajza ’тс’, якое з англ.necktie ’тс’, якое на Палессі асацыіравалася з дзеясловам мыхтітэ ’мігацець’: колеры на гальштуках звычайна былі яскравыя і мігацелі ў вачах. Гл. таксама міктайза (Глінка, Бел.-польск. ізал., 30).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
flímmern
vi, vimp мільга́ць, мігаце́ць (пра святло)
es flímmert mir vor den Áugen — у мяне́ мітусі́цца ў вача́х
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Марга́ць, моргаць, морга́ць ’міжвольна падымаць і апускаць векі’, ’падморгваць’, ’міргаць, мігцець’, (перан.) ’упускаць зручны момант’ (ТСБМ, ТС; беласт., Сл. ПЗБ), маргаце́ць ’мігацець, ззяць (аб зорках)’ (Сцяшк.), морготі́ты ’дваіцца, мітусіцца ў вачах’ (Клім.), маргану́ць (Яруш.), маргу́нь! ’пра аднаразовае марганне’ (мсцісл., Нар. лекс.), маргу́н, маргу́ха ’хто часта маргае вачыма’, узор у маргухі ’узор, пры разгляданні якога міргаціць у вачах’ (слуц., КЭС). Укр.морга́ти, рус.моргать, польск.mrugać, чэш.mrkati, мар.mrk(ot)ať, в.-луж.měrkotać ’тс’. Роднаснымі да прасл.mъrg‑ati (а пазней mъrk‑) з’яўляюцца літ.mérkti, лат.mirgt ’міргаць, жмурыць’ (Махэк₂, 379), літ.murgai, лат.mùrgi ’трызненне’, літ.mirgė́ti ’мігцець’, mar̃guoti ’тс’, ’пералівацца’, márgas ’стракаты’, лат.mir̂dzêt ’мігацець’ (Фасмер, 2, 652). Няма падстаў лічыць балтызмам палес.морготі́ты (Лаўчутэ, Балтызмы, 48).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
migać
miga|ć
незак. мігаць, мігацець, мігцець;
światła ~ją — агні мігаюць;
gwiazdy ~ją — зоркі мігцяць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Трэпасце́ць ‘мігцець, мігацець’: зоркі трэпасця́ць (пруж., ЛА, 2). Да трапятаць (гл.), з т. зв. s‑intensivum паводле Махэка, параўн. укр.дыял.трепесі́ти ‘дрыжаць ад страху’, рус.трепеста́ть ‘дрыжаць’; узыходзіць да прасл.*trepotati/*trepetati (Борысь, 649; Махэк₂, 657; Фасмер, 4, 99; Сной₂, 781), з варыятнай асновай: зо́ркі трэпаця́т (бяроз., ЛА, 2), балг.звезди́те трептя́т.