мігце́ць

1. гл мігацець;

2. (хутка праносіцца, мільгаць) vorbéisausen vi (s);

мігце́ць пе́рад вача́мі an den Áugen vorbéiziehen* [vorbéijagen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)