арганізмы, якія ў адрозненне ад усёедных жывёл выкарыстоўваюць разнастайны корм пэўнай групы (раслінны, жывёльны ці мяшаны); параўн.пантафагі, манафагі, стэнафагі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
АРХА́НГЕЛЬСКІ Аляксандр Андрэевіч
(23.10.1846, с. Старое Тэзікава Пензенскай вобл. — 16.11.1924),
рускі харавы дырыжор. Засл.арт. Рэспублікі (1921). Працаваў рэгентам хароў у Пензе і Пецярбургу. Упершыню ўвёў у царк. спевы жаночыя галасы (замест галасоў хлопчыкаў). У 1880 арганізаваў мяшаны хор, з якім канцэртаваў па Расіі. Аўтар хар. твораў, у т. л. духоўных, апрацовак нар. песень. Выдаў серыю «Рэпертуар канцэртаў А.А.Архангельскага» (1893—94).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зме́шаны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад змяшаць.
2.узнач.прым. Які ўтварыўся шляхам змешвання, скрыжоўвання. Змешаная кроў. Змешаная парода жывёлы.
3.узнач.прым. Які складаецца з разнародных элементаў, частак; разнародны па складу. Змешаны рэпертуар. Змешаныя ўгнаенні. □ [Артысты] выходзілі ў фае, зліваліся з моладдзю горада, жартавалі на змешаных мовах.Скрыпка.//Спец. Які складаецца з розных народ, відаў дрэў; мяшаны (пра лес). Змешаны лес.
•••
Змешаны лікгл. лік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
medley
[ˈmedli]1.
n., pl. -leys
1) мешані́на, су́месь f.
2) Mus. папуры́, n., indecl.
2.
adj.
зьме́шаны, мяша́ны; разнаро́дны, разнаста́йны
3.
v.t.
зьме́шваць, пераме́шваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Дубро́ва ’дуброва’ (БРС, Бяльк.). У Яшкіна дубро́ва ’дубовы лес, гай’, ’лісцевы лес, мяшаны лес’, ’бярэзнік’, ’сасоннік, хваёвы лес’, ’трава, якая расце ў лесе або від кармавых траў’, ’балота’. Падрабязны агляд семантыкі слова гл. у Талстога, Геогр., 44–48; гл. яшчэ Трубачоў, Эт. сл., 5, 93–94 (з вялікай літ-рай). Прасл. форма рэканструюецца як *dǫbrava, *dǫbrova (лексема вядома ва ўсіх слав. мовах). Звычайна слова звязваецца з *dǫbъ, але гл. удакладненні ў Трубачова (сувязь з *dǫbъ мае больш шырокую семантычную аснову). Гл. яшчэ Фасмер, 1, 548.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БАБРУ́ЙКАЎСКАЕ ВАДАСХО́ВІШЧА,
у Беларусі, на р. Мытва, у бас. Прыпяці, у Ельскім раёне Гомельскай вобласці. За 7 км на У ад Ельска, каля в. Бабруйкі. Створана ў 1972 як зона адпачынку і для гадоўлі рыбы. Пл. 1,22 км², даўж. 3,3 км, найб. шырыня 0,8 км, глыб. 3 м, пл. вадазбору 162 км². Моцнапраточнае, сярэднегадавы сцёк 19,3 млн.м³. Правы бераг (выш. 5—6 м) зарос хваёвым лесам, на левым (да 10 м) — мяшаны лес, ворная зямля і сенажаць.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
mixed
[mɪkst]
adj.
1) зьме́шаны, наме́шаны
2) мяша́ны, ме́шаны (пра тава́рыства, хор)
3) informal адурэ́лы, вы́піўшы
•
- be mixed up
- be mixed in
- mixed number
- mixed train
- get mixed
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
half-and-half
[,hæfənˈhæf]1.
adj.
1) пало́ва на пало́ву
2) ні ры́ба, ні мя́са; ні то́е, ні сёе
2.
adv.
у ро́ўнай прапо́рцыі
3.
n.
1) малако́ зьмяша́нае са сьмята́най
2) Brit.мяша́ны алькаго́льны напо́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пярэ́сты, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, паверхня якога пакрыта плямамі, палосамі рознага колеру, які складаецца з чаго‑н. пафарбаванага ў розныя колеры; стракаты, рознакаляровы. Пярэсты дыван. Пярэстая тканіна. □ Марынка была ў шэрай вязанай кофтачцы, надзетай паверх сіняй, паношанай ужо сукенкі, на галаве — пярэстая хустачка, ражкі якой былі завязаны пад падбародкам.Хадкевіч.Вясною захапляюся ўсім: Зялёны бор шуміць над галавой, У новым гомане пярэстыя палі.Броўка.
2.перан. Неаднолькавы па свайму складу; мяшаны, неаднародны. У асноўным жа часопіс [«Трыбуна мастацтва»] налягаў на рэкламу пярэстага рэпертуару тых часоў, даваў разнастайную інфармацыю.Ліс.
3. З вялікімі плямамі, крапінамі; плямісты (пра масць жывёл). [Вінцук] адчыніў хлеў. Адтуль паважна выйшла пярэстая Рагуля, за ёй малодшая чорная Ліпка, а потым выскачыла сёлетняя цялушачка Зорка.Чарнышэвіч.У Хведаравых быў пярэсты — чорны з белым конь: ён кульгаў на адну нагу і кусаўся.Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесм Wald m -(e)s, Wälder; Forst m -(e)s, -e; Wáldung f -, -en (ляснымасіў);
геагрхво́йны лес Nádelwald m;
лі́сцевы лес Láubwald m;
мяша́ны лес Míschwald m;
дрыму́чы лес Úrwald m;
2. (матэрыял) Holz n -es;
карабе́льны лес Schíffsholz n;
◊ быць як у цёмным лесеразм im Dúnkeln táppen; von etw. nichts verstéhen*;
хто ў лес, хто па дро́вы der éine sagt hü, der ándere hott
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)