абду́ктар, ‑а, м.

Спец. Адводная мышца.

[Лац. abduco — адводжу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́цэпс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая двухгаловая мышца, якая згінае руку ў локцевым суставе або галёнку ў каленным суставе.

Б. пляча.

Б. бядра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяглі́ца ж. гл. мышца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падлапа́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад лапаткай. Падлапатачная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэльтападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму дэльты ​2. Дэльтападобная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчакі. Шчочная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падузды́шны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж рэбрамі і жыватом. Падуздышная мышца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кольцападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд кальца. Кольцападобная мышца. Кольцападобная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіна́льнік, ‑а, м.

Мышца, якая згінае суставы. Згінальнік кісці. Згінальнік пальца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фле́ксар, ‑а, м.

Спец. Мышца, пры дапамозе якой адбываецца згінанне сустава.

[Лац. flexor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)