bricklayer

[ˈbrɪk,leɪər]

n.

муля́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zdun

м. пячнік; муляр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пе́чанік ’муляр, пячнік’ (лід., ЛА, 3). Да незафіксаванага *пена ’печ’ (параўн. рус. пск., наўг. цеча, пена ’тс’) і суф. ‑нік, альбо ў выніку намінацыі словазлучэння печаны (майстар, муляр), параўн. польск. piecownik ’пячнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mason

[ˈmeɪsən]

1.

n.

му́ляр -а m.

2.

v.t.

мурава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stonemason

[ˈstoʊn,meɪsən]

n.

1) каменячо́с -а m.

2) му́ляр -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Ляпа́й, лепа́й ’муляр’ (ТС). Да ляпі́ць (гл.). Аб суфіксе ‑ай гл. Сцяцко, Афікс. наз., 23.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Máurer

m -s, -

1) му́ляр

2) тынко́ўшчык

3) гл. Freimaurer

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ляпе́ка ’муляр, пячкур’ (Бяльк.), раг. ляпей, шчуч. ляпняк, смарг. ляплёнік ’тс’, ’ганчар’ (Сл. ПЗБ). Да ляпі́ць ’рабіць, будаваць з гліны’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́рнік, му́ршчык ’пячнік’ (брасл., Сл. ПЗБ). Рус. пск. му́рник ’муляр’, прыбалт. (Літ. і ЛатвССР) ’пячнік’. Балтызм. Параўн. літ. mũrininkas, лат. mùrnieks ’тс’ (Грынавяцкене, 3, 85).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́хат ’араты’ (круп., Сл. ПЗБ). Да паха́ць (гл.). Беларускае. Другаснае (не праславянскае) аддзеяслоўнае ўтварэнне з суфіксам ‑tъ, як у слове ⁺здзіт ’муляр, будаўнік’ (адсюль назва вёскі Здзітава ў Драгічынскім р‑не).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)