mędrkować

незак. мудраваць, мудрагеліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мудрава́нне ср., разг.

1. му́дрствование; у́мствование;

2. у́мничанье;

1, 2 см. мудрава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

klúgreden

аддз. vi разу́мнічаць, мудрава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vernünfteln

vi разм. мудрава́ць, мудраге́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusklügeln

vt выдумля́ць, мудрава́ць, мудраге́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zmyślać

незак. выдумваць, прыдумваць, мудраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

му́дрствовать несов. мудрава́ць, мудраге́ліць;

◊

не му́дрствуя лука́во не мудру́ючы, без мудраге́льства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́мнічаць ’мудраваць’ (Грыг.). Запазычана з рус. у́мничать, хутчэй за ўсё вусным шляхам з рускага гарадскога прастамоўя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wymądrzać się

незак. разумнічаць; мудраваць; мудрагеліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Мадрава́ць, драг. модро̂ва́тэ ’дурэць, сваволіць, забаўляцца’ (Нар. лекс.). Укр. мудрова́ти ’мудрыць, мудрагеліць’, польск. mądrować і г. д. Да мудрава́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)