Verbum

анлайнавы слоўнік

necropolis [nekˈrɒpəlɪs] n. (pl. necropolises) некро́паль; мо́гільнік; старажы́тныя мо́гілкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tumulus [ˈtju:mjələs] n. лацін. (pl. tumuli) на́сып; мо́гільнік, курга́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

burial ground

мо́гілкі, мо́гільнік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

cmentarzysko

н. могільнік; магільня;

cmentarzysko samochodów — могільнік аўтамабіляў; звалка аўтамабіляў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

graveyard

[ˈgreɪvjɑ:rd]

мо́гілкі pl. only.; мо́гільнік -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

kurhan, ~u

м. курган; могільнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

некро́паль, ‑я, м.

1. У краінах Старажытнага Усходу і антычным свеце — вялікі могільнік.

2. Могілкі, на якіх пахаваны славутыя людзі. Некропаль Аляксандра-Неўскай лаўры ў Ленінградзе.

[Ад грэч. nekrós — мёртвы і pólis — горад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fríedhof

m -(e)s, -höfe мо́гілкі, мо́гільнік, магі́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Рудня,

курганны могільнік.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

żalnik

м. гіст.

1. могільнік;

2. курган

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)