uszanowanie

н. пашана, павага;

moje uszanowanie! — маё шанаванне!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

my

[maɪ]

adj.

мой, мая́, маё; мае́ pl.; свой, свая́, сваё; свае́ pl.

my house — мой дом

my book — мая́ кні́га

my pen — маё пяро́

my children — мае́ дзе́ці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

здаро́ўканне, ‑я, н.

Разм. Прывітанне пры сустрэчы з пажаданнем здароўя. — Што скажаш? — пачуўся характэрны голас Гартнага ў адказ на маё здароўканне. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mispronounce [ˌmɪsprəˈnaʊns] v. няпра́вільна вымаўля́ць сло́вы;

He is always mispronounc-ing my name. Ён заўсёды вымаўляе маё імя няправільна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thud​2 [θʌd] v. валі́цца; па́даць з глухі́м сту́кам;

My heart started to thud. Маё сэрца пачало глуха біцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каза́ць, кажу́, ка́жаш, ка́жа; кажы́; незак.

1. што, без дап. і са злуч. «што». Выказваць у вуснай форме думкі, меркаванні; гаварыць.

К. праўду.

Ён кажа, што гэта няпраўда.

2. Абавязваць, загадваць.

Так кажа мой абавязак.

Так кажа мне маё сумленне.

3. безас. (у форме 3 ас. мн.). Ходзяць чуткі, гавораць.

Кажуць, што зіма будзе марозная.

|| наз. каза́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шанава́нне н Áchtung f -, Éhrerbietung f -, Respékt m -(e)s;

◊ маё шанава́нне! (прывітанне) (ich) habe die Éhre!;

маё шанава́нне! (вокліч здзіўлення) álle Áchtung!;

засве́дчыць каму-н сваё шанава́нне j-m séine tíefe Éhr¦erbietung bezéugen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крэ́мзанне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. крэмзаць. // Тое, што накрэмзана, напісана. — Маё крэмзанне. Я пісаў, — сказаў Панізовіч і дабрадушна ўсміхнуўся. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВО́РАНАЎ Міхаіл Аляксеевіч

(17.9.1840, г. Ялта, Украіна — 31.1.1873),

рускі пісьменнік. Вучыўся ў Казанскім і Пецярбургскім ун-тах. У 1858 пазнаёміўся з М.Г.Чарнышэўскім (да 1861 быў яго асабістым сакратаром і даверанай асобай). Дэбютаваў аўтабіягр. дылогіяй «Маё дзяцінства» (1861) і «Маё юнацтва» (1862). Друкаваўся ў час. «Время», «Современник», «Русское слово», «Колокол», «Будильник» і інш.

У 1863 пераехаў у Маскву. Асн. тэмай яго творчасці стала жыццё люмпен-пралетарыяту, сац. «дна»: зб. «Маскоўскія норы і трушчобы» (т. 1—2, 1866—69, з А.І.Левітавым), «Багна» (1870).

Тв.:

Повести и рассказы. М., 1961.

т. 4, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спра́ўдзіцца сов. сбы́ться, испо́лниться;

ма́ры на́шы ~дзіліся — мечты́ на́ши сбыли́сь;

жада́нне маё ~дзілася — жела́ние моё испо́лнилось (сбыло́сь)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)