opieszały

1. марудлівы; млявы;

2. нядбайны; лянівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Капу́н ’вельмі марудлівы чалавек’ (Пан. дыс.; міёр., З нар. сл.: ТСБМ), капунь — пра варушэнне, капанне (мсцісл., Нар. лекс.), да капа́цца, капашы́цца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праця́жны ’які гучыць павольна, цягуча, не адрывіста’ (ТСБМ), ’марудлівы’ (люб., Сл. ПЗБ). Рус. протя́жный ’павольны, цягучы’, укр. протя́жний ’працяглы’. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пацуба́йла, паціпийла, пацюпайла, пачупайла ’гультаяваў, марудлівы’ (паст., лаг., пух., ігн., гродз., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. paciupäila ’маруда’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 472).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dilatory

[ˈdɪlətɔri]

adj.

1) мару́дны, мару́длівы; паво́льны

2) які́ выкліка́е затры́мку

dilatory tactics — та́ктыка адця́гваньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Búmmler

m -s, - разм. гульта́й, валацу́га; мару́длівы [паво́льны] чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Trödler

m -s, -

1) стардзнік

2) разм. мару́длівы чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nieskory

марудлівы, павольны; лянівы;

nieskory do nauki — лянівы да навукі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

säumig

a

1) мару́длівы, ляні́вы; бесталко́вы

2) які́ заўсёды по́зніцца (пра чалавека)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nickname​2 [ˈnɪkneɪm] v. дава́ць мяну́шку, празыва́ць;

Philip’s friends nicknamed him “Snail” because he was so sluggish. Сябры пра звалі Філіпа Смаўжом за тое, што ён быў вельмі марудлівы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)