провола́кивать несов.

1. правалака́ць, правала́кваць, праця́гваць;

2. разг. праця́гваць, марнава́ць; см. проволочи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dawdle [ˈdɔ:dl] v. мару́дзіць; гультаява́ць;

dawd le away one’s time ма́рна ба́віць/тра́ціць час; марнава́ць час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тра́тить несов.

1. тра́ціць, стра́чваць; (напрасно) тра́ціць; марнава́ць;

2. (издерживать) тра́ціць, выдаткава́ць; выдатко́ўваць, расхо́даваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пустаглу́м ’хто бескарысна марнуе грошы ці іншыя каштоўныя рэчы’ (Варл.). Да глуміць ’псаваць, марнаваць’, параўн. попусту, упустую (траціць грошы і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

марнава́нне ср.

1. тра́та ж., убива́ние;

2. тра́та ж., перево́д м., изво́д м.;

1, 2 см. марнава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mitrężyć

незак. марудзіць, траціць час, марнаваць час

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

waste one’s breath

гавары́ць у паве́тра; дарма́ марнава́ць сло́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мараха́ніць ’траціць час дарма’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, узыходзіць да рус. морх ’махры’, ’аборкі на рукавах сукенкі’ > ’рабіць махры, аборкі’ > ’займацца непатрэбнай справай’ > ’марнаваць час’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

goof off

Sl.

1) марнава́ць час, бязьдзе́йнічаць; гульта́іць

2) бадзя́цца бязмэ́тна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Валаво́дзіць ’марудзіць’ (БРС, Гарэц., Касп.), валаводзіцца ’разводзіць цяганіну’ (Нік. Очерки). Рус. калін., кур. воловодить ’марудзіць, бавіцца, марнаваць час, зацягваць справу’, укр. воловод ’маруда’, воловодити ’цягнуць справу’. Да валавод ’той, хто водзіць валоў’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)