zímperlich

a мане́рны, цырымо́нны, перабо́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

affektíert

a афектава́ны; мане́рны; ненатура́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mannered [ˈmænəd] adj.

1. мане́рны

2. : wellmannered/bad-mannered до́бра вы́хаваны, ве́тлівы/дрэ́нна вы́хаваны, няве́тлівы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прэтэнцыёзны prätentiö́s, über¦áll ánspruchsvoll; gekünstelt, gezíert, manieríert (манерны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жанты́льны

(фр. gentil)

уст. манерны, какетлівы; спешчаны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

чи́нный

1. (благопристойный) прысто́йны; (степенный) пава́жны;

2. (жеманный) мане́рны; (церемонный) цырымо́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

prüde

a

1) мане́рны

2) перабо́рлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mincing

[ˈmɪnsɪŋ]

adj.

1) празьме́рна ве́тлівы, мане́рны

2) які́ дро́бненька ступа́е, перабіра́е нага́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эўфуі́зм

(англ. euphuism, ад гр. euphyes = вытанчаны)

штучны, манерны, напышлівы стыль мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мане́ра ’спосаб дзеяння, прыём’, мане́ры ’сукупнасць прыёмаў’, ’знешнія формы паводзін, спосаб трымацца’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.; шальч., Сл. ПЗБ), мане́рны ’прыгожы з выгляду’ (Нас.). З польск. maniera (maniery), якое непасрэдна з франц. manière (Кюнэ, 75; SWO, 450; Фасмер, 2, 568).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)