Каталіцкі манастыр. Бернардынскі кляштар. □ На кожным кроку кідаліся ў вочы манастыры, кляштары, касцёлы, цэрквы, кірхі і капліцы са своеасаблівымі скульптурамі каталіцкіх святых.Колас.
[Ням. Kloster з лац. clastrum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
minster
[ˈmɪnstər]
n., esp.Brit.
1) касьцёл у манастыры́
2) сабо́р -а m., вялі́кая царква́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
трапе́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да трапезы. Трапезны час.// Прызначаны для трапезы. Трапезны стол. Трапезнае памяшканне.
2.узнач.наз.трапе́зная, ‑ай. Памяшканне ў манастыры, дзе адбываецца трапеза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
novice[ˈnɒvɪs]n.
1. навічо́к, пачына́ючы, пачатко́вец (у працы, прадмеце і да т.п.)
2. конь, які́ яшчэ не браў пры́за
3. паслу́шнік; паслу́шніца (у манастыры)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ке́лля, ‑і, ж.
Асобны пакой або асобнае жыллё манаха, манаткі ў манастыры. Манаская келля.//перан.Паэт. Невялікі пакой адзінокага чалавека. — Вось мая келля, — адчыніў Фядот Андрэевіч дзверы ў пакой, дзе было паўнютка кніг.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гані́цель, ‑я, м.
Той, хто праследуе, прыгнятае каго‑, што‑н.; душыцель. Царква і манастыры, выступаючы ў ролі ганіцеляў асветы і навукі, у сваіх інтарэсах свядома культывавалі і падтрымлівалі сярод насельніцтва ўсеагульную непісьменнасць і забабоны.Алексютовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ке́лля
(с.-гр. kella, ад гр. kellion)
1) пакой манаха (манашкі) у манастыры;
2) перан. невялікі пакой адзінокага чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мана́х, ‑а, м.
Член царкоўнай абшчыны, які жыве ў манастыры, даўшы абяцанне весці аскетычны спосаб жыцця. Незадоўга да вайны з горада прыязджалі да возера манахі.Галавач.//Разм. Аб мужчыне, які вядзе адзінокі, аскетычны спосаб жыцця. — [Дубейка:] — Калега — манах. Ён любіць глуш і адзіноцтва і хоча жыць пустэльнікам.Колас.
[Ад грэч. monachos — адзінокі, які жыве ў адзіноце.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пракура́тар (гіст.) ’асоба, якая кіравала чыёй-небудзь маёмасцю, маёнткам, гаспадаркай’ (ТСБМ), ст.-бел.прокураторъ ’адвакат, абаронца, апякун’ (1509 г.), са ст.-польск.procurator ’апякун, упаўнаважаны, дарадца’ (Булыка, Лекс. запазыч., 44). Сучаснае польск.prokurator ’адвакат; распарадчык маёмасцю ў манастыры’, што непасрэдна ўзыходзіць да лац.prōcūrātor ’кіраўнік маёмасцю; апякун; дарадца’ (Банькоўскі, 2, 782).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
многавяко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які існуе на працягу многіх вякоў. На кожным кроку кідаліся ў вочы манастыры, кляштары, касцёлы, цэрквы, кірхі і капліцы.. Гэта былі свайго роду сімвалічныя летапісы, што расказвалі пра многавяковае жыццё горада, пра яго гістарычныя лёсы.Колас.Праз Карлаў мост многавяковы Іду між небам і зямлёй.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)