youth [ju:θ] n.

1. маладо́сць, юна́цтва;

He’s past his first youth. Ён ужо і не такі малады.

2. юна́к, дзяцю́к

3. the youth мо́ладзь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Júgend

f -

1) маладо́сць, юна́цтва

von ~ auf — за́малада, з малады́х гадо́ў

die ~áufleben lássen* — успо́мніць юна́цтва, успамяну́ць маладо́сць

2) мо́ладзь

die ~ von héute — суча́сная мо́ладзь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тряхну́ть сов. и однокр. страсяну́ць, скалану́ць;

◊

тряхну́ть мошно́й раскашалі́цца;

тряхну́ть старино́й згада́ць маладо́сць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АМБРО́ЗІЯ

(грэч. ambrosia),

у грэчаскай міфалогіі — нектар, ежа багоў, якая забяспечвала вечную маладосць і прыгажосць.

т. 1, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эліксі́р, -у, м.

1. Выцяжка з раслін або моцны настой на спірце, кіслотах і пад., ужыв. ў медыцыне, касметыцы.

Рамонкавы э.

2. перан. Пра тое, што бадзёрыць, дае тонус жыццю.

Узбадзёрыцца эліксірам.

◊

Эліксір жыцця — чарадзейны напітак, які імкнуліся атрымаць алхімікі для таго, каб захаваць маладосць.

|| прым. эліксі́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гебефрэні́я

(ад гр. hebe = маладосць + phren = розум)

псіхічнае захворванне, адна з форм юнацкай шызафрэніі, якая развіваецца ў перыяд палавога даспявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

верну́ться в разн. знач. вярну́цца;

верну́ться домо́й вярну́цца дадо́му;

мо́лодость не вернётся маладо́сць не ве́рнецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юна́цкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць юнацкага; маладосць. Юнацкасць душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замураве́ць, ‑ее; зак.

Зарасці муравой. Замуравелі партызанскія сцежкі. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філасо́фскі, -ая, -ае.

1. гл. філасофія.

2. Уласцівы філосафу (у 2 знач.); спакойны, разважлівы, удумлівы.

Філасофскія адносіны да справы.

3. перан. Глыбакадумны, сур’ёзны (разм.).

Рабіць з філасофскім выглядам.

4. У аснову якога пакладзена глыбокая ідэя (кніжн.).

Філасофская паэма.

○

Філасофскі камень — згодна з уяўленнямі сярэдневяковых алхімікаў, фантастычнае цудадзейнае рэчыва, якое можа ператвараць металы ў золата, вылечваць усе хваробы, вяртаць маладосць і г.д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)