Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
major2[ˈmeɪdʒə]n.
1.AmE асно́ўны прадме́т, які́ вывучае студэ́нт універсітэ́та або́ кале́джа, спецыяліза́цыя;
What is your major? Які твой асноўны прадмет?
2.AmE той, хто вывуча́е пэ́ўны прадме́т у я́касці асно́ўнага;
He is a history major. Яго спецыялізацыя – гісторыя.
3.mus.мажо́р
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
міно́р
(іт. minore, ад лац. minor = меншы)
1) музычны лад, у аснове якога ляжыць малое (мінорнае) трохгучча, мае цёмную афарбоўку гучання (проціл.мажор);
2) перан. сумны, прыгнечаны настрой.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
фанмуз F n -, -;
ключ фа F-Schlüssel m -s, -;
фа-дые́з Fis n -;
фа-бемо́ль Fes n -;
фа-мажо́р F-Dur n -;
фа-міно́р f-Moll n -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ляIIнмуз A n -, -;
ля-дые́зÁ¦is n -;
ля-бемо́ль As n -;
ля-мажо́р A-Dur n -;
у ля-мажо́ры in A-Dur;
ля-міно́р А-Moll n -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тана́льнасць, ‑і, ж.
Спец.
1. Дакладнае размяшчэнне гукаў ладу па вышыні. Танальнасць до мажор.// Гама, на якой пабудаваны музычны твор. Танальнасць песні.
2. Асноўны, пераважаючы колер, каларыт, спалучэнне таноў твора выяўленчага мастацтва (карціны, гравюры і пад.), якія садзейнічаюць стварэнню той або іншай эмацыянальнай настроенасці. Ксілаграфія вылучаецца мастацкай дасканаласцю разьбы, багатай танальнасцю.Шматаў.
3.перан. Асноўная эмацыянальная настроенасць літаратурнага твора, п’есы, вобраза і пад. Шырока распаўсюджаны фальклорны матыў [скаргі дзяўчыны-прыгажуні з народа] атрымаў у творчасці Тараса Шаўчэнкі асаблівую лірычную танальнасць, яркае паэтычнае выражэнне.Палітыка.Асноўным стылёвым сродкам, які падтрымлівае агульную высокую танальнасць твора, з’яўляецца шырокае выкарыстанне ў «Палтаве» [А. С. Пушкіна] архаічнай лексікі.Рагойша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dur, ~u
Iм.
1.мед. тыф, тыфус
dur brzuszny — брушны тыф;
2. яд, труцізна;
3. дурман
IIнескл.муз.
мажор
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
БАЛАНЧЫ́Н
(Balanchine) Джордж (сапр. Баланчывадзе Георгій Мелітонавіч; 22.1.1904, С.-Пецярбург — 30.4.1983),
амерыканскі балетмайстар. Сын М.А.Баланчывадзе. Скончыў Тэатр. вучылішча пры Марыінскім т-ры (1921, Петраград). У 1925—29 гал. балетмайстар трупы «Рускі балет С.П.Дзягілева». З 1933 у ЗША. Арганізатар і кіраўнік «Школы амерыканскага балета» (разам з Л.Кірштайнам, 1933) і на яе аснове трупы «Амерыканскі балет» (з 1948 «Нью-Йоркскі гарадскі балет»). Стваральнік амер. балетнага мастацтва і стылю неакласіцызму ў харэаграфіі. Аўтар сімф. балетаў «Канчэрта барока» на муз. І.С.Баха (1941), «Чатыры тэмпераменты» на муз. П.Хіндэміта (1946), «Сімфонія до мажор» на муз. Ж.Бізэ (1947), 27 кампазіцый і балетаў на музыку І.Стравінскага, у тым ліку «Апалон Мусагет» (1928), «Арфей» (1948), «Агон» (1957) і інш.