baron [ˈbærən] n.

1. баро́н

2. магна́т, туз;

oil barons на́фтавыя каралі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

magnate [ˈmægneɪt] n. магна́т;

an oil/a steel magnate на́фтавы/сталёвы каро́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

możnowładca

м. магнат; вяльможа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Magnát

m -en, -en вяльмо́жа, магна́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Патоцкі (магнат) 4/164, 533

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

potentat

м. магнат; багатыр, багацей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schlótbaron

m -s, -e пагардл. прамысло́вы магна́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

baron

[ˈbærən]

n.

1) баро́н -а m. (ты́тул)

2) informal магна́т -а m., бу́йны прамысло́вец

a coal (beef) baron — ву́гальны (мясны́) магна́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Магна́ты ’вялікі’ (віл., Сл. ПЗБ). Утворана з магнат пры дапамозе канчатка ‑ы (як лабаты, чубаты) па ўзору арганісты ’арганіст’, аднак з пэўным пераасэнсаваннем семантыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патэнта́т ст.-бел. потентатъ ’магнат’ (1615 г.) запазычана са ст.-польск. potentat ’тс’, якое з с.-лац. potentatus ’вышэйшая улада, панаванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)