umhérlaufen

* vi (s) лётаць, бе́гаць уза́д і ўпе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абяскры́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Адарваць, адрэзаць крылы, пазбавіць магчымасці лётаць. // перан. Пазбавіць творчых сіл, натхнення. [Дзяжа:] Хто волю смеў маю знясіліць І дух мой вольны абяскрыліць І палажыць яму мяжу? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

volant

[ˈvoʊlənt]

adj.

1) лётны, здо́льны лётаць

2) шпа́ркі, жва́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Адны́м лё́там ’хутка, ураз, адным махам’ (Бяльк.) да лётаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лётва ’лётка ў вуллі, адтуліна ў калодзе’ (Сцяшк.; лельч., Мат. Гом.). Да лётаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hitch one’s wagon to a star

мець вялі́кія надзе́і, высо́ка лётаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пасіла́йка ’пасялуха’ (круп., Сл. ПЗБ). У выніку намінацыі выразу (хадзіць, лётаць) па сялу. Суфікс, як у гультайка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

uwijać się

незак. хутка спраўляцца, увівацца, завіхацца, лётаць, круціцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

helicopter

[ˈheləkɑ:ptər]

1.

n.

верталёт -а m., гэліко́птэр -а m.

2.

v.t.

лётаць верталётам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вала́н ’шырокая ці вузкая прысабраная частка спадніцы’ (КЭС, Інстр. I). Праз польск. wolant ’тс’ < франц. volant, якое да voler ’лётаць’ (Брукнер, 630).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)