падве́ска, -і, ДМ -ве́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. гл. падвесіць.

2. Падвеснае ўпрыгожанне.

Люстра з хрустальнымі падвескамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэлья́ж, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Трохстворкавае люстра.

2. Тонкая агароджа для павойных раслін.

|| прым. трэлья́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

convex [kɒnˈveks] adj. пука́ты;

a convex mirror пука́тае лю́стра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жырандо́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж. (уст.).

1. Падвесны фігурны падсвечнік для некалькіх свечак; люстра².

2. Фантан з некалькімі струменямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рынаско́п, ‑а, м.

Люстра для агляду поласці носа.

[Ад грэч. rhís (rhínos) — нос і skopeō гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zwierciadło

н. люстра; люстэрка;

zwierciadło wody — люстра вады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

парабалі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае форму парабалы. Парабалічная арбіта.

2. Які мае форму парабалоіда. Парабалічнае люстра. // Заснаваны на скарыстанні люстра, якое мае форму парабалы. Парабалічны пражэктар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыёптрыя, ‑і, ж.

Адзінка аптычнай сілы лінзы або сферычнага люстра.

[Ад грэч. dioptēr — нагляданне, вымярэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлю́стравы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля люстра, пад люстрам. Падлюстравы столік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панікадзі́ла, ‑а, н.

Вялікая люстра са свечкамі або стаячы кандэлябр перад іконамі.

[Ад грэч. palykandēlos — які складаецца з многіх свяцільняў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)