Verbum

забабо́нны, -ая, -ае.

Прасякнуты забабонамі, заснаваны на забабонах.

Забабонныя людзі.

|| наз. забабо́ннасць, -і, ж.

даўне́й, прысл.

У старыя часы, у далёкім мінулым.

Д. людзі хадзілі ў саматканым адзенні.

лю́дцы, -аў, адз. няма (разм.).

Ласк. да людзі (у 1 знач.). Л. добрыя, ратуйце!

чэ́лядзь, -і, ж., зб.

1. Насельніцтва феадальнай вотчыны Старажытнай Русі, якое знаходзілася ў разнастайных формах залежнасці ад феадалаў (гіст.).

2. Дваровыя людзі, слугі (гіст.).

3. перан. Людзі нізкага службовага становішча, якія імкнуцца выслужыцца перад высокапастаўленымі асобамі (пагард.).

зычлі́вы, -ая, -ае.

Які жадае дабра другому; прыхільны, спагадны.

Зычлівыя людзі.

|| наз. зычлі́васць, -і, ж.

прахо́жы, -ая, -ае.

Які ідзе міма, праходзіць куды-н.

Прахожыя людзі.

Запытаць у прахожага (наз.).

простанаро́ддзе, -я, н., зб. (уст.).

Простыя людзі, якія належаць да непрывілеяваных класаў.

Выхадзец з простанароддзя.

бядно́та, -ы, ДМ -но́це, ж. (разм.).

1. Беднасць, галеча, убогасць.

2. зб. Бедныя людзі, жабракі.

папрыгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прыгнуць усё, многае.

Людзі папрыгіналі галовы ад гуку сірэны.