Verbum

чалавекалю́бец, -бца, мн. -бцы, -бцаў, м.

Той, хто любіць людзей, гатовы дапамагчы ім; гуманіст.

мучны́, -а́я, -о́е.

1. гл. мука́.

2. Прыгатаваны з мукі.

Мучныя аладкі.

Любіць мучное (наз.).

гасці́нны, -ая, -ае.

Які любіць прымаць і частаваць гасцей.

Г. чалавек.

|| наз. гасці́ннасць, -і, ж.

фат, -а, М фа́це, мн. -ы, -аў, м.

Пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць.

вастрасло́ў, -ло́ва, мн. -ло́вы, -ло́ваў, м.

Чалавек, які любіць і ўмее вастрасловіць; дасціпны, востры на язык.

любі́цца, люблю́ся, лю́бішся, лю́біцца; незак. (разм.).

Любіць адно аднаго, знаходзіцца ў любоўных адносінах.

Яны даўно любяцца.

свабодалюбі́вы, -ая, -ае.

Які любіць свабоду, незалежнасць, прасякнуты любоўю, імкненнем да свабоды, да незалежнасці.

С. народ.

шматсло́ўе, -я, н.

Празмерная колькасць слоў (у размове, на пісьме і пад.).

Ён не любіць шматслоўя.

палюбі́ць, -люблю́, -лю́біш, -лю́біць; зак., каго-што.

Адчуць любоў да каго-, чаго-н.

П. дзяўчыну.

П. жывапіс.