Verbum

асу́шак, ‑шка, м.

Край булкі свежага хлеба; сухі кавалак хлеба. [Якаў] адламаў кавалачак асушка, к роту паднёс. Лобан.

па́калак, ‑лка, м.

Абл. Невялікая палка, кусок ламачыны. Акрамя слоў, услед Кандрату ляцелі камяні і пакалкі. Лобан.

разра́ніцца, ‑ніцца; зак.

Абл. Пакрыцца ранамі. [Барташэвіч:] — Я ногі памарозіў .. [Домна:] — Скура-то нічога, абы каб не разраніліся. Лобан.

распракля́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і пракляты (з узмоцненым адценнем). [Навабранец:] — На вайну гэтую распраклятую ідзём. Лобан.

смехатво́рны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, варты смеху, кпінаў. Смехатворнае апраўданне. □ [Лаўрыновіч:] — Ну, таварышы, гэта абвінавачванне і зусім смехатворнае. Лобан.

е́льнічак, ‑чку, м.

Памянш.-ласк. да ельнік; малады ельнік. Вышэй трошкі — ельнічак густы. Там добра і прысесці. Лобан.

разляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вызваліць ад лейцаў. А конь на ляйчыну наступіў, давялося саскочыць, разляйцаць. Лобан.

угало́п, прысл.

Самым хуткім алюрам, галопам. [Андрушка] ўсхапіўся на сядло, прышпорыў каня і аж угалоп пусціўся па вуліцы. Лобан.

цо́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і цапаць. Штохвіліны ўраднік цопаў сябе рукою па лысіне. Лобан.

гуме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гумна. Гуменныя вароты. □ Віктар прыціснуўся да сцяны пад нізкай гуменнай страхою. Лобан.