увечарэ́ць, ‑эе; безас. зак.
Разм. Звечарэць. Але калі ўжо добра ўвечарэла,.. [Ціток] аб’ехаў сяло з загумення. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)