лацінская - Пошук

Latin¹ [ˈlætɪn] n.

1. лаці́нская мо́ва, лаці́на

2. жыха́р краі́ны, дзе размаўля́юць на адно́й з рама́нскіх моў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грэ́ка-лаці́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	грэ́ка-лаці́нскі	грэ́ка-лаці́нская	грэ́ка-лаці́нскае	грэ́ка-лаці́нскія
Р.	грэ́ка-лаці́нскага	грэ́ка-лаці́нскай грэ́ка-лаці́нскае	грэ́ка-лаці́нскага	грэ́ка-лаці́нскіх
Д.	грэ́ка-лаці́нскаму	грэ́ка-лаці́нскай	грэ́ка-лаці́нскаму	грэ́ка-лаці́нскім
В.	грэ́ка-лаці́нскі (неадуш.) грэ́ка-лаці́нскага (адуш.)	грэ́ка-лаці́нскую	грэ́ка-лаці́нскае	грэ́ка-лаці́нскія (неадуш.) грэ́ка-лаці́нскіх (адуш.)
Т.	грэ́ка-лаці́нскім	грэ́ка-лаці́нскай грэ́ка-лаці́нскаю	грэ́ка-лаці́нскім	грэ́ка-лаці́нскімі
М.	грэ́ка-лаці́нскім	грэ́ка-лаці́нскай	грэ́ка-лаці́нскім	грэ́ка-лаці́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ру́ска-лаці́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ру́ска-лаці́нскі	ру́ска-лаці́нская	ру́ска-лаці́нскае	ру́ска-лаці́нскія
Р.	ру́ска-лаці́нскага	ру́ска-лаці́нскай ру́ска-лаці́нскае	ру́ска-лаці́нскага	ру́ска-лаці́нскіх
Д.	ру́ска-лаці́нскаму	ру́ска-лаці́нскай	ру́ска-лаці́нскаму	ру́ска-лаці́нскім
В.	ру́ска-лаці́нскі (неадуш.) ру́ска-лаці́нскага (адуш.)	ру́ска-лаці́нскую	ру́ска-лаці́нскае	ру́ска-лаці́нскія (неадуш.) ру́ска-лаці́нскіх (адуш.)
Т.	ру́ска-лаці́нскім	ру́ска-лаці́нскай ру́ска-лаці́нскаю	ру́ска-лаці́нскім	ру́ска-лаці́нскімі
М.	ру́ска-лаці́нскім	ру́ска-лаці́нскай	ру́ска-лаці́нскім	ру́ска-лаці́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

латы́нь

[лац. latina (lingua)]

лацінская мова.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

the humanities

а) лаці́нская й грэ́цкая мо́ва й літарату́ра

б) гуманіта́рныя наву́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Лаці́на ’лацінская мова’ (Нас.), ст.-бел. латина, латына ’тс’, ’каталіцызм’ (XV ст.), запазычана са ст.-польск. łacina, якое з лац. latina (Кюнэ, Poln., 73; Булыка, Лекс. запазыч., 187).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

łacina

ж. лацінская мова; лаціна;

łacina ludowa — вульгарная лаціна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стылі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Вучэнне аб стылях мовы. Лацінская стылістыка. Стылістыка рамантызму.

2. Раздзел тэорыі літаратуры, які вывучае стылі мастацкіх твораў. // Сукупнасць вобразных сродкаў мовы якога‑н. мастацкага твора, пісьменніка, літаратурнай школы і пад. Схільнасць да знешне яркіх .. вобразаў адчуваецца ў самой стылістыцы ранніх твораў К. Чорнага. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітраге́н

(лац. nitrogenium, ад гр. nitron = салетра + genos = нараджэнне)

лацінская назва азоту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

славя́на-грэ́ка-лаці́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскі	славя́на-грэ́ка-лаці́нская	славя́на-грэ́ка-лаці́нскае	славя́на-грэ́ка-лаці́нскія
Р.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскага	славя́на-грэ́ка-лаці́нскай славя́на-грэ́ка-лаці́нскае	славя́на-грэ́ка-лаці́нскага	славя́на-грэ́ка-лаці́нскіх
Д.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскаму	славя́на-грэ́ка-лаці́нскай	славя́на-грэ́ка-лаці́нскаму	славя́на-грэ́ка-лаці́нскім
В.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскі (неадуш.) славя́на-грэ́ка-лаці́нскага (адуш.)	славя́на-грэ́ка-лаці́нскую	славя́на-грэ́ка-лаці́нскае	славя́на-грэ́ка-лаці́нскія (неадуш.) славя́на-грэ́ка-лаці́нскіх (адуш.)
Т.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскім	славя́на-грэ́ка-лаці́нскай славя́на-грэ́ка-лаці́нскаю	славя́на-грэ́ка-лаці́нскім	славя́на-грэ́ка-лаці́нскімі
М.	славя́на-грэ́ка-лаці́нскім	славя́на-грэ́ка-лаці́нскай	славя́на-грэ́ка-лаці́нскім	славя́на-грэ́ка-лаці́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum