Verbum

падле́сак, -ску, мн. -скі, -скаў, м.

Кусты і маладыя дрэвы ў лесе, якія не дасягнулі вышыні асноўнага ляснога масіву.

|| прым. падле́сачны, -ая, -ае.

сла́нік, -у, м., зб.

Хмызняковае дрэва або нізкарослыя кусты, якія сцелюцца па зямлі і растуць у горнай мясцовасці і ў тундры.

Кедравы с.

абзеляні́ць, -зеляню́, -зяле́ніш, -зяле́ніць; -зяле́нены; зак., што.

Пасадзіць дрэвы, кусты там, дзе няма расліннасці.

А. вуліцы горада.

|| незак. абзеляня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абзеляне́нне, -я, н.

падстры́гчы, -ыгу́, -ыжэ́ш, -ыжэ́; -ыжо́м, -ыжаце́, -ыгу́ць; -ы́г, -ы́гла; -ыжы́; -ы́жаны; зак., каго-што.

Астрыгчы крыху.

П. вусы.

П. кусты.

П. хлопчыка.

|| незак. падстрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

цярні́сты, -ая, -ае.

1. Калючы; пакрыты шыпамі (пра хмызняк, кусты і пад.).

Ц. куст.

2. перан. Цяжкі, пакутлівы.

Ц. шлях яму давялося прайсці.

|| наз. цярні́стасць, -і, ж.

рассу́нуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

1. Рухаючыся, сунучыся ў бакі, аддаліцца, раз’яднацца, расступіцца.

Шторы рассунуліся.

Кусты рассунуліся.

2. Разбурыцца, разваліцца (разм.).

Капа рассунулася.

|| незак. рассо́ўвацца, -аецца.