курэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. курыць (у 1 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. курыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воскуря́ть несов., уст. / воскуря́ть фимиа́м куры́ць фімія́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

закуры́ць ​1, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., каго-што.

Пакрыць сажай; задыміць, закуродыміць. — Цябе ж тут закурыць, матка родная не пазнае, — сказаў машыніст. Арабей. Нябёсы над краем пажар закурыў. Вялюгін.

закуры́ць ​2, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак.

1. што, чаго і без дап. Запаліўшы папяросу, люльку, пачаць курыць, зацягнецца дымам. Закурыць махоркі. Хацець закурыць. □ Дзед закурыў люльку і доўга кашляў ненатуральным кашлем. Якімовіч.

2. Пачаць курыць, стаць курцом.

3. Пачаць курыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак., што.

1. Распаліць (папяросу, цыгару, люльку).

2. Выкурыць (разм.).

|| незак. раску́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раску́рванне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

некурэ́ц, ‑рца, м.

Чалавек, які не курыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chain smoke

куры́ць безупы́нна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

самаса́д, -ду м. самоса́д;

куры́ць с. — кури́ть самоса́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

smoke​2 [sməʊk] v.

1. дыме́ць, куро́дымець, курэ́ць; дымі́цца

2. куры́ць;

No smoking! Не куры́ць! (надпіс)

3. вэ́ндзіць;

smoked ham вяндлі́на, вянглі́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шко́дны, -ая, -ае.

Які прыносіць шкоду¹ (у 1 знач.); небяспечны.

Ш. для здароўя клімат.

Курыць шкодна (безас., у знач. вык.). Шкодная тэорыя.

|| наз. шко́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пакуры́ць, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., што.

1. і без дап. Курыць некаторы час. Андрэй пакурыў і сам пачаў высыпаць кашы. Чарнышэвіч.

2. Скурыць усё, многае. Пакурыць усе папяросы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)