дызентэры́я

(ням. Dysenterie, ад гр. dysenteria)

вострае інфекцыйнае захворванне кішэчніка; крывавы панос.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мучы́цель, ‑я, м.

Той, хто мучыць каго‑н. Праз крывавы туман .. [Валодзя] назіраў за раз’юшанымі тварамі сваіх мучыцеляў і адчуваў да іх глыбокую нянавісць і пагарду. Пятніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gory

[ˈgɔri]

adj.

1) акрыва́ўлены, запэ́цканы крывёю

2) крыва́вы (бой, забо́йства)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пано́с м мед Dúrchfall m -es, -fälle;

крыва́вы пано́с Ruhr f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Апіса́ць ’ссячы шкуру пісягамі’ (Жд.). Пэўна, не проста пераноснае ўжыванне дзеяслова, але кантамінацыя з *апісяжыць, *апісажыць < пісяжыць < пісяг/пісаг (Янк. I); пісяг доўгі крывавы след’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акрыва́ўлены blútbefleckt, blútbesudelt, blútbespritzt; blútüberströmt (заліты крывёю); blútig (крывавы); blútdurchtränkt (прасякнуты крывёю)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дызентэры́я

(ням. Dysenterie, ад гр. dysenteria)

вострае інфекцыйнае захворванне кішэчніка; крывавы панос.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

krwisty

1. крывяны; крывавы;

2. паўнакроўны;

2. крывава-чырвоны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blútrünstig

a

1) скрыва́ўлены, крыва́вы

2) крыважэ́рны; стра́шны, жу́дасны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гематы́т

(гр. haimatites = крывавы)

мінерал класа вокіслаў і гідравокіслаў чорнага або вішнёва-чырвонага колеру; жалезная руда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)