краёк, крайка, м.

Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́йні в разн. знач. кра́йний;

~няя ха́та — кра́йняя изба́;

к. насе́лены пункт на по́ўначы — кра́йний населённый пункт на се́вере;

~няя — неабхо́днасць кра́йняя необходи́мость;

~няя ле́вая — кра́йняя ле́вая;

~нія чле́ны прапо́рцыі — кра́йние чле́ны пропо́рции;

◊ у ~нім вы́падку — в кра́йнем слу́чае;

па ~няй ме́ры — по кра́йней ме́ре;

~нія ме́ры — кра́йние ме́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БАЛАНАПАСТЫ́Т

(ад грэч. balanos галоўка палавога члена + posthion крайняя плоць + ...іт),

запаленне скуры галоўкі палавога члена і ўнутр. лістка крайняй плоці. Бывае ў любым узросце. Лячэнне, што і пры баланіце. Ускладненні: фімоз, парафімоз.

т. 2, с. 237

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

радыкалі́зм, -у, м.

1. Крайняя, бескампрамісная грамадска-палітычная пазіцыя партыі або групы асоб, якая характарызуецца імкненнем да кардынальных змен у сацыяльна-палітычнай сферы.

Палітычны р.

2. Склад думак і дзеянняў, уласцівы радыкалу (у 2 знач.); палітычная смеласць, рашучасць.

|| прым. радыкалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эгацэнтры́зм, ‑у, м.

Кніжн. Крайняя форма праяўлення эгаізму і індывідуалізму, у аснове якой ляжыць погляд на сябе як цэнтр сусвету. [Гаранскаму] хацелася сказаць пра юначы эгацэнтрызм, пра шкодную саманадзейнасць. Сабаленка.

[Ад лац. ego — я і centrum — цэнтр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

insanity

[ɪnˈsænəti]

n., pl. -ties

вар’я́цтва, шале́нства n.; кра́йняя безразва́жнасьць, дурны́ ўчы́нак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кра́йнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Крайняя ступень чаго-н., празмернае праяўленне чаго-н.

З адной крайнасці ў другую.

Розныя крайнасці ў думках.

2. перан. Што-н. зусім непадобнае, процілеглае іншаму.

Нездарма кажуць, што крайнасці сыходзяцца.

3. Цяжкае і небяспечнае становішча.

Давесці чалавека да крайнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nadir [ˈneɪdɪə] n.

1. astron. надзі́р

2. fml са́мы ні́зкі ўзро́вень, кра́йні заняпа́д; кра́йняя дэпрэ́сія

♦

be at the nadir of one’s hope тра́ціць усяля́кую надзе́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crassitude

[ˈkræsɪtu:d]

n.

1) кра́йняя ту́пасьць, дурно́та, бязглу́здасьць

2) грубія́нскасьць f.; недаліка́тнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)