абды́млены, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты куродымам, пачарнелы ад сажы. Абдымлены комін тырчыць, як вяха, Як здань, вызірае з імглы. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цаге́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вырабу цэглы. Цагельная прамысловасць. □ На беразе Дняпра ўзвышаецца комін новага цагельнага завода. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

soot​2 [sʊt] v. пакрыва́ць са́жаю, закуро́дыміць, задымі́ць;

The flue has become sooted up. Комін пакрыўся сажаю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ула́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; зак.

Разм. Улагодзіцца, прыйсці ў добры настрой. Меншыя дзеці забіліся за комін і прытуліліся, пакуль улашчыцца матка. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Тыкаць, пароць канцом чаго‑н. Калі мы пачалі варсаць у грубку палкамі, тхор палез у комін. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камі́н ’пакаёвая печ з адкрытай топкай пры падлозе’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. ками́н — новага запазычання (з пач. XVIII ст.) з ням. Kamin < італ. camino ’комін’ < н.-грэч. κάμινος ’печ, комін’ (Слаўскі, 2, 385).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бляша́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бляхі; зроблены з бляхі. Вецер ўрываўся ў бляшаны комін печкі, выдзьмухваў з яе попел, гаручыя іскры. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dymnik

м.

1. дахавае акно;

2. комін, дымаход

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

komin

м. комін, дымаход;

komin fabryczny — заводскі комін;

patrzeć, gdzie się z ~a kurzy — выглядаць, дзе б пажывіцца чужым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ófenrohr

n -(e)s, -e ко́мін, дымахо́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)