Ко́лькаколькі’ (Шат., ТС, Жд. 3). Гл. колькі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камбінато́рыка, -і, ДМ -рыцы, ж.

Раздзел дыскрэтнай матэматыкі, які вывучае, колькі магчымых злучэнняў элементаў існуе ў зададзеным канечным мностве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

квантава́ць

(ад лац. quantum = колькі)

праводзіць дыскрэтызацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́пакутаваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; -таваны; зак.

1. Перанесці многа пакут.

Колькі прыйшлося в.

2. што. Дамагчыся пакутамі.

В. сваё шчасце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пра, прыназ. з В.

Ужыв. пры абазначэнні прадмета размовы, думкі або пачуцця.

Пагаварыць пра адпачынак.

Колькі раз я ўспамінаў пра цябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пераба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Пабачыць многа або многіх, зазнаць многае.

Колькі я ўсяго перабачыў за сваё жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сі́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

Намагацца, старацца зрабіць што-н.

Колькі ні сілься, а адной не ўправіцца з гаспадаркай.

Дзіця сілілася ўстаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папавадзі́ць, -ваджу́, -во́дзіш, -во́дзіць і папаво́джваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Вадзіць доўга, неаднаразова; павадзіць многа каго-, чаго-н.

Колькі ён папавадзіў (-воджваў) турыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папасядзе́ць, -джу́, -дзі́ш, -дзі́ць; -дзі́м, -седзіце́, -дзя́ць; -дзі́, і папасе́джваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Пасядзець доўга, неаднаразова.

Колькі ён папасядзеў над гэтымі чарцяжамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пу́за, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

Тое, што і жывот.

П. разгадаваў (пра тоўстага чалавека). Ад пуза (есці, наесціся: колькі хочаш, да адвалу).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)