Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
-soever
suffix -ко́лечы
whosoever — хто́-ко́лечы
whatsoever — што́-ко́лечы
whensoever — калі́-ко́лечы
wheresoever — дзе́-ко́лечы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тако́лечы ’нядаўна, толькі што’ (Сцяшк.). Няясна; другая частка слова адпавядае ‑колечы (гл.), прадстаўленаму ў спалучэннях каліколечы (гл.), хто‑ко́лечы ’хто-небудзь’, што‑ко́лечы ’што-небудзь’, утворанаму са спалучэння часціц *‑kole (ESSJ SG, 1, 318) і ўзмацняльнага ‑чы (параўн. цяперачы) або з *tako‑lĕ‑či, гл. так, а таксама ESSJ SG, 1, 305, 319.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
whosoever
[,hu:soʊˈevər]
pron.
хто-ко́лечы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Phone me sometime next week. Патэлефануй мне як-небудзь на наступным тыдні.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
whomever
[hu:ˈmevər]
pron.
1) каго́-ко́лечы
2) хоць каму́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
by any means
у які́-ко́лечы спо́саб, за ўся́кую цану́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
whenever
[hwenˈevər]
conj., adv.
калі́; калі́-ко́лечы, калі́ б ні было́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
расхіста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прымусіць хістацца; раскалыхаць. Калі чалавека, які званіў, забілі, званы доўга яшчэ гудзелі, так моцна ён расхістаў іх.Шамякін.
2. Хістаючы, зрабіць няўстойлівым, хісткім. Расхістаць слуп. □ Валока як-колечы спрабаваў расхістаць абломак [бетону], ля якога цадзіўся промень, штурхнуў яго ўгару і пацягнуў на сябе.Быкаў.
3.перан. Давесці да разладу, падарваць. Сялянскія паўстанні расхісталі феадальнапамешчыцкі лад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ту́сцень ‘бабровы тлушч’ (Ласт.). Магчыма, роднаснае серб.ту̏ска ‘вытапкі, выжаркі’, гл. туск. Аднак больш верагодна ўзыходзіць да прасл.*tъlstъ (*tl̥stъ), якое ў шэрагу беларускіх гаворак рэалізавалася як туст‑: ту́сты ‘тоўсты, тлусты’ (Цыхун, ЈФ, 56, 1386–1387), параўн. за́таўка або за́тука ‘заправа стравы з якога-колечы туку, найчасцей расцёртага сала’ (Ласт.), серб.ту̏ст, харв.tȕst ‘тучны, тоўсты’. Архаізм, праформу якога можна прадставіць як *tl̥stъ‑enь; адносна суфікса як індаеўрапейскай спадчыны гл. Слаўскі, SP, 1, 125.