клі́кнуць сов., однокр. кли́кнуть; позва́ть;

◊ к. кліч — кли́кнуть клич

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slogan

[ˈsloʊgən]

n.

1) кліч, за́клік, лёзунг -у m.

2) баявы́ кліч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

war cry

баявы́ кліч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ahoj !

агой! (марацкі кліч)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АМАФО́РМЫ

(ад гама... + лац. forma форма, вонкавы выгляд, абрыс),

словы, якія ў асобных граматычных формах супадаюць гучаннем і напісаннем, але не супадаюць значэннем. Амаформы могуць быць словамі той самай або розных часцін мовы, напр., «горы» (назоўны склон мн. л. назоўніка «гара») і «горы» (месны склон адз. л. назоўніка «гора»), «кліч» (назоўнік) і «кліч» (дзеяслоў загаднага ладу), «вусны» (назоўнік) і «вусны» (прыметнік) і інш.

т. 1, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

watchword

[ˈwɑ:tʃwɜ:rd]

n.

1) паро́ль -ю m.

2) эпі́граф -у m.; кліч -у m.

“Forward” is our watchword — “Напе́рад” — наш кліч

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schláchtruf

m -(e)s, -e баявы́ кліч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак., каго-што.

1. Паклікаўшы, прымусіць адысці куды-н.; адазваць.

А. знаёмага для размовы.

2. Вярнуць назад, прапанаваўшы спыніць выкананне ранейшых абавязкаў (афіц.).

А. пасла.

|| незак. адкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адкліка́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак.

1. каго. Наззываць, запрасіць у вялікай колькасці.

Н. гасцей на вяселле.

2. перан., што і чаго. Выклікаць якім-н. учынкам, словам і пад. што-н. непрыемнае, непажаданае; напрарочыць.

Н. бяду ў хату.

|| незак. накліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабза́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабзара, належыць яму. Толькі кліч кабзарскі нёсся гучна ў далі, Прабіваўся ў гушчы, як вечавы звон. Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)