фагацыта́рны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца фагацытам. Фагацытарныя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыло́к, -лку́, м.

1. гл. пыл.

2. Мужчынскія палавыя клеткі расліны, якія знаходзяцца ў тычынках і апладняюць расліну пры пападанні на рыльца песціка.

|| прым. пылко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

генераты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для размнажэння. Генератыўныя клеткі.

[Ад лац. genero — нараджаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбія́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камбію. Камбіяльныя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uncage

[ʌnˈkeɪdʒ]

v.t.

1) выпуска́ць з кле́ткі

2) вызваля́ць, выпуска́ць з астро́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Zéllkern

m -(e)s, -e біял. ядро́ кле́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зернепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Па форме і выгляду падобны на зерне. Зернепадобныя клеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Выхад паспелага яйца (жаночай палавой клеткі) з яечніка.

[Лац. ovum — яйцо.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратапла́зма, ‑ы, ж.

Рэчыва, якое з’яўляецца асновай клеткі жывёльнага і расліннага арганізма.

[Ад грэч. prōtos — першы і plásma — нешта вылепленае, утворанае лепкай.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семянні́к, ‑а, м.

Мужчынская палавая залоза, якая выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі — сперматазоіды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)