◎ Кво́шка ’квактуха’ (Бяльк.). Гл. квочка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кво́ктушка ’квактуха’ (Мат. Гом.). Гл. квактаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кво́ка ’квактуха’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. квок-квок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nasiadka

ж. сядуха, квактуха;

гл. kwoka

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

brooder

[ˈbru:dər]

n.

1) інкуба́тар -а m.

2) пану́ры чалаве́к

3) квакту́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Кло́палка ’квактуха’ (Жд. 3). Гукапераймальнае. Словаўтварэнне на ‑алка (Сцяцко, Афікс. наз., 51).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кваку́ха ’тс’ (Нас., Мат. Гом., Яўс., Янк. Мат., Др.-Падб., Гарэц., Яруш., Юрч.). Гл. квактуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кво́чка ’курыца, якая сядзіць на яйцах, квактуха’ (Мат. Гом.). Да квока (гл.). Квочка < і*квок‑ька.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Клу́ша ’назва птушкі’ (Мат. Гом.). Рус. клуша ’квактуха, галка, чайка’. Гукапераймальнае. Звязваецца з лат. klukšet ’кудахтаць’ (Фасмер, 2, 255).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ква́тарка ’квактуха’ (Мат. Гом.). Ад *квактарка < *квакт‑ ар‑ка. Але месца націску не характэрнае. Мы б чакалі націск на суфіксе (Сцяцко, Афікс. наз., 30).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)