Maróne

f -, -n кашта́н (плод)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

maron, ~u

м. каштан (ядомы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kastáni¦enbaum

m -(e)s, -bäume кашта́н (дрэва)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chestnut

[ˈtʃesnʌt]

1.

n.

1) кашта́н -а m.

2) кашта́навы ко́лер

2.

adj.

кашта́навы, чырвана́ва-руды́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ко́нскі ко́нский; лошади́ный;

к. во́лас — ко́нский во́лос;

~кае ржа́нне — лошади́ное ржа́ние;

○ ~кая сі́ла — (единица измерения мощности) лошади́ная си́ла;

~кая цыбу́ля — бот. си́тник разве́систый;

к. шча́вель — ко́нский щаве́ль;

к. кашта́н — ко́нский кашта́н;

◊ ~кая до́за — лошади́ная до́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kasztanowiec

м. бат. конскі каштан (Aesculus hippocastanum L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

conker [ˈkɒŋkə] n.

1. bot. ко́нскі кашта́н (плод)

2. pl. conkers дзіця́чая гульня́ «кашта́ны» (гульня, у якой конскім каштанам, прымацаваным на канцы вяровачкі, б’юць па іншых каштанах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кастанье́ты

(ісп. castanetas, ад лац. castanea = каштан)

музычны інструмент з дзвюх драўляных пласцінак, якімі рытмічна пастукваюць у час танца, надзеўшы на пальцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

kasztan

м. бат. каштан (Castanea sativa Mill.);

cudzymi rękami ~y z ognia wyciągać — чужымі рукамі жар заграбаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; зак., каго-што.

1. Паабрываць, ачысціць, скубучы. [Кавалёў:] — Кажу — бяры! Хто там мне яго [цецерука] абскубе ды выпатрашыць. Чарнышэвіч. [Гукам:] — Колькі разоў я прасіў цябе: не чапай лісця. Дурная звычка! Гэтак ты за лета ўвесь каштан абскубеш. Шамякін. // Скубучы падраўноўваць, рабіць больш роўным, гладкім (пра сена, салому і пад.). Абскубці стог.

2. Пасашчыпваць, паз’ядаць траву (пра коней, авечак, птушак і пад.). Гусі і качкі абскублі.. [траву] так нізка і гладка, бы хто ножкамі штодзень рэгаў тут маладую атаву. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)