падпа́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Рыжаватая або белаватая пляма на поўсці жывёлы.

Карова чорная з падпалінамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запусці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пу́сціцца; зак.

Перастаць даіцца перад ацёлам.

Карова запусцілася.

|| незак. запуска́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -до́іцца; зак.

Пачаць даваць больш малака.

Карова раздаілася.

|| незак. раздо́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

первоте́льный / первоте́льная коро́ва каро́ва пе́ршага цяле́ння, пярша́чка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

до́йны до́йный;

◊ ~ная каро́ва — до́йная коро́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́дзісты, -ая, -ае.

З ярка выражанымі прыметамі добрай пароды (у 1 і 3 знач.).

Пародзістая карова.

|| наз. паро́дзістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́йны, ‑ая, ‑ае.

Які доіцца, дае малако. Дойная каза. Дойны статак.

•••

Дойная карова гл. карова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гала́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

1. Жывёла галандскай пароды (карова, курыца).

2. Пакаёвая печ, звычайна кафляная.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халмаго́рка, -і, ДМ -го́рцы, мн. -і, -рак, ж. (разм.).

Карова або гусь халмагорскай пароды, выведзеныя ў Халмагорах.

|| прым. халмаго́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́лавіца, ‑ы, ж.

Ялавая карова; ялаўка. Карова Яўмена шэсць гадоў была ялавіцай, а на сёмы год узяла ды ацялілася. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)