chunky [ˈtʃʌŋki] adj.

1. то́ўсты і каро́ткі

2. каржакава́ты (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stämmig

a каржакава́ты, ду́жы, мо́цны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwalisty

zwalist|y

разм. масіўны; цяжкі; каржакаваты;

~y chłop — каржакаваты мужчына;

~а budowla — масіўны будынак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

корена́стый

1. (о дереве) карана́сты;

2. (крепкого телосложения) каржакава́ты; (приземистый) прыса́дзісты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

круглатва́ры, ‑ая, ‑ае.

З круглым тварам. Следам за бацькам ішоў Адам, здаровы хлапчук-недаростак, каржакаваты і круглатвары. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squat​2 [skwɒt] adj. derog. каржакава́ты; мале́нькі; шыро́кі;

a squat building прыса́дзісты буды́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thickset [θɪkˈset] adj.

1. карана́сты, дзябёлы, мажны́, каржакава́ты

2. гу́ста заса́джаны, гу́ста заро́слы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лапа́цісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Падобны па форме на лапату. Падмятаў тратуар невысокі каржакаваты стары з лапацістаю рыжаю барадою. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пракаро́нкаваты ’каржакаваты’ (Мат. Гом.). Да корань, каранасты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Каржэ́ністы ’прысадзісты, каржакаваты’ (Яўс.). Утворана ад наступнага. Гл. каржэнь}.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)