hínrichten

vt кара́ць сме́рцю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

punish

[ˈpʌnɪʃ]

v.t.

кара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго‑н., прызначаны для пакарання. Карныя меры. Карныя органы. Карны атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áhnden

vt высок. кара́ць; по́мсціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

chastise

[tʃæˈstaɪz]

v.t.

1) кара́ць

2) крытыкава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

amerce

[əˈmɜ:rs]

v.t.

1) штрафава́ць

2) кара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

execute [ˈeksɪkju:t] v.

1. fml выко́нваць

2. кара́ць сме́рцю

3. law афармля́ць (дакумент, кантракт і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

патрэ́бна, безас. у знач. вык.

Неабходна, трэба. — Каб толькі так [надвор’е] пастаяла які тыдзень — то ўжо і касіць патрэбна. Гартны. Патрэбна дараваць Таму, хто памыліўся, А ворага — бязлітасна караць. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́шаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. што. Надаваць чаму-н. вісячае становішча.

В. аброць на крук.

2. каго. Караць смерцю праз павешанне.

|| зак. паве́сіць, -ве́шу, -ве́сіш, -ве́сіць; -ве́шаны і паве́шаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. ве́шанне, -я, н. (да 1 знач.) і паве́шанне, -я, н. (да 2 знач.).

Смерць праз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

castigate

[ˈkæstɪgeɪt]

v.t.

1) суро́ва крытыкава́ць, прабіра́ць

2) кара́ць, дысцыплінава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)