каралеўская службовая асоба з судовымі функцыямі ў Франкскай дзяржаве, затым уладальны князь у Германіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
scepter, sceptre
[ˈseptər]
n.
1) скі́пэтар -ра m.
2) карале́ўскаяабо́ імпэра́тарская ўла́да
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вікто́рыя-рэ́гія
(лац. victoria regia = каралеўская перамога)
травяністая водная трапічная расліна сям. гарлачыкавых з вялікімі кветкамі і агромністым плаваючым лісцем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мана́рхія, ‑і, ж.
Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання. Абмежаваная манархія. Неабмежаваная манархія.
•••
Абсалютная манархія — манархія, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.
Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.
Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой каралеўская ўлада апіралася на органы прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.
[Ад грэч. monarchia — адзінаўладства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Highness
[ˈhaɪnəs]
n.
высо́касьць (ты́тул) f.
Your Highness — Ва́шая Высо́касьць
His Royal Highness — Яго́ная Карале́ўская Высо́касьць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
military/naval academy вае́нная/марска́я акадэ́мія
2. акадэ́мія;
the Royal Academy of ArtsКарале́ўская акадэ́мія маста́цтваў (у Вялікабрытаніі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
А́ПЕЛДОРН
(Apeldoorn),
горад у цэнтр.ч. Нідэрландаў. 145 тыс.ж. (1985). Прыстань на Апелдорнскім канале. Чыг. вузел. Машынабудаванне, хім., папяровая, тэкст.прам-сць. Паблізу Апедлорна летняя каралеўская рэзідэнцыя; палацы 14 і 17 ст.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АБРЭ́НАВІЧЫ
(Обреновићи),
княжацкая [1815—42, 1858—82], потым каралеўская [1882—1903] дынастыя ў Сербіі. Заснавальнік Мілаш Абрэнавіч. У 1842—58 Абрэнавічы ў выгнанні. Правіцелі дынастыі Абрэнавічаў: Мілаш [1815—39, 1858—60]; Міхаіл [1839—42, 1860—68]; Мілан [1868—89; з 1882 — кароль]; Аляксандр [1889—1903]. Апошні з Абрэнавічаў Аляксандр забіты групай афіцэраў — прыхільнікаў Карагеоргіевічаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
royal2[ˈrɔɪəl]adj.
1. карале́ўскі, ца́рскі;
the royal familyкарале́ўская сям’я́
2. карале́ўскі (у назвах);
Royal Botanic Gardens Карале́ўскі батані́чны сад
3. пы́шны, раско́шны;
a royal welcome пы́шны прыём
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ГОГЕНЦО́ЛЕРНЫ-ЗІ́ГМАРЫНГЕНЫ
(Hohenzollern-Sigmaringen),
каралеўская дынастыя ў Румыніі ў 1866—1947. Заснавальнік Караль І (Карл; 1866—1914; да 1881 князь, потым кароль) — нашчадак пабочнай лініі прускай каралеўскай дынастыі Гогенцолернаў. Яго пераемнікі: Фердынанд І [1914—27], Караль II [1930-40] і Міхай І [1927—30, 1940—47].