◎ Куптыры́ ’трава (балотная)’ (Мат. Гом.). Да каптур (гл.)?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bluebonnet
[ˈblu:,bɑ:net]
n.
1) сі́ні лу́бін
2) шко́цкі сі́ні капту́р
•
- Blue Bonnet
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абажур; каптур (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
◎ Капу́за ’вялікая зімовая, цыліндрычнай формы, неакуратная футраная шапка’ (кобр.Шн. 3; Сцяшк., Сцяц., зэльв.; драг.Нар. словатв.); ’канфедэратка, абшытая чорным футрам’ (Федар. Рук.), капуся ’льняныя або саламяныя абручы, якія паляшучкі надзявалі на галаву пад хустку, каптур’ (Тарн.). Заназычана, як і ўкр.капуза ’тс’, з польск.kapuza, якое з ням.Kapuze < італ.сарриссіо ’пакрыццё галавы, каптур’ < с.-лац.caputium ’капюшон манаха’ < сарра ’плашч’ (Слаўскі, 2, 63).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Капы́ца ’круглы раменьчык, якім звязваюць часткі цэпа’ (Выг.). Параўн. польск.kapica ’тс’, якое ад ст.-польск.kapica ’манашаскі ўбор, каптур’ (Слаўскі, 2, 54).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kaptur
м.каптур, капюшон;
kurtka z ~em — куртка з капюшонам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Капішон ’капюшон’ (Сцяшк., Інстр. 1), капіжон ’тс’ (лід., шчуч., Сл. паўн.-зах.). Запазычанае з польск.kapiszon ’каптур’. якое з франц.capuchon ’тс’ < саре ’плашч з капюшонам’ (Слаўскі, 2, 55–56).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́птур: з коптурам, коптарам ’вышэй краёў’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., Сцяшк. Сл., Мат. Гом., Мат. Маг., Жд. 2, КЭС, лаг., З нар. сл., Бяльк., Сержп. Пр., Нік. Очерки). Гл. каптур.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Káppe
f -, -n
1) ша́пка, капту́р, капюшо́н; шлем (матацыкліста)
2) тэх. чахо́л, каўпа́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Абажу́р (БРС) запазычанне праз рус. мову ў XX ст., у рус. з франц.abat‑jour у XVIII ст. У беларускіх слоўніках 20‑х гадоў XX ст. яшчэ канкурыравала з каптур. Гл. Гіст. мовы, 2, 205.