Канюкі́ ’канькі’ (пін., Нар. лекс.). Да канёк (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

łyżworolki

мн. ролікавыя канькі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑кляплю, ‑клеплеш, ‑клепле; зак., што.

Прымацаваць пры дапамозе клёпкі. Прыкляпаць канькі да чаравікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skate​1 [skeɪt] n.

1. канёк;

figure skates канькі́ для фігу́рнага ката́ння;

racing skates бегавы́я канькі́;

skate guards чахлы́ для канько́ў

2. ро́лікавы канёк; ро́лік

♦

get/put one’s skates on BrE, infml ≅ навастры́ць лы́жы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schnélllauf

f -es ху́ткасны бег (канькі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábschnallen

vt адшпі́льваць (спражку); здыма́ць (канькі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hokejówki

мн. спарт. хакейныя канькі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

panczeny

мн. спарт. бегавыя канькі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

снягу́рачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. У народных казках — дзяўчына з снегу.

2. толькі мн. (снягу́рачкі, ‑чак). Канькі з моцна закругленымі насамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Norwéger

m -s, -

1) нарве́жац

2) pl нарве́жскія канькі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)