вы́крыцца, ‑крыецца; зак.

Выявіцца, раскрыцца, стаць вядомым. [Студэнт] ідзе і думае, што час ужо канчаць гэтыя начныя спатканні, пакуль усё не выкрылася. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

реша́ть несов.

1. (задачу, уравнение) раша́ць;

2. (принимать решение) выраша́ць;

3. уст. (заканчивать, доводить до конца) канча́ць;

4. (убивать) прост. забіва́ць, канча́ць; см. реши́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отцвета́ть несов.

1. прям., перен. адцвіта́ць;

2. (о хлебах) канча́ць красава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прика́нчивать несов.

1. (прекращать) разг. канча́ць;

2. (добивать) разг. прыко́нчваць; дабіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

absolvíeren

[-v-]

vt канча́ць (навучальную ўстанову)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вяршы́ць ’складваць, канчаць стог, сцірту’ (Выг., КТС), (перан.) ’вырашыць чый-небудзь лёс’ (БРС), укр. вершити ’вяршыць’; ’насыпаць звыш краёў’, рус. вершить ’канчаць складваць стог, снапы (на возе), верх страхі’; ’вырашаць лёс’, польск. wierszyć ’укладваць спадзісты верх, страху’; ’мець першаснасць перад кім-небудзь’, чэш. vršiti ’складваць у вышыню, збіраць у кучу’, славац. vŕšiť ’кідаць, укладваць у кучу’; ’узвышацца’; ’заканчваць’, славен. vršíti ’тс’, серб.-харв. вр́шити ’выконваць, рабіць, вяршыць’, макед. врши ’выконваць, рабіць’; ’малаціць’; ’дамаўляцца на заручынах’, балг. върша ’выконваць, рабіць, прызначаць’, върше́я ’малаціць’. Прасл. vьršiti ’канчаць, завяршаць, рабіць што-небудзь, рабіць верх’, якое мела ў прасл. мове яшчэ значэнне ’малаціць з дапамогай скаціны’ (Выгонная, Лекс. Палесся, 83–87; Скок, 3, 624; БЕР, 1, 214; Шанскі, 1, В, 71; Булахоўскі, Труды ИРЯ, 1, 1949, 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парафія́нін, ‑а; мн. парафіяне, ‑фіян; м.

Веруючы, які адносіцца да якой‑н. парафіі. І цельшынскі звон, як відаць, добра ведаў звычаі сваіх парафіян, бо не спяшаўся канчаць скліканне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beénden, beéndigen

vt канча́ць, зака́нчваць; супыня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

end​2 [end] v. зака́нчваць; зака́нчвацца; канча́ць; канча́цца; завярша́ць;

How did the film end? Чым скончыўся фільм?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

terminate [ˈtɜ:mɪneɪt] v. fml канча́ць, зака́нчваць; зака́нчвацца;

terminate a marriage касава́ць шлюб;

terminate a pregnancy перапыня́ць цяжа́рнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)