Verbum

дадубі́ць, -дублю́, -ду́біш, -ду́біць; -ду́блены; зак., што.

Скончыць дубіць, выдубіць да канца.

Д. скуру.

|| незак. даду́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

сатле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Тлеючы, згніць або згарэць да канца.

Вопратка сатлела ад часу.

У печы сатлела вуголле.

зако́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Давесці да канца; завяршыць, скончыць.

З. будаўніцтва.

|| незак. зака́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

напалаві́ну, прысл.

1. У няпоўным, палавінным памеры, аб’ёме.

Хата н. пустая.

2. Не да канца, не зусім.

Зрабіць справу н.

дапі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -пі́; -пі́ты; зак., што.

Выпіць усё, да канца.

Д. малако.

|| незак. дапіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

навылётны, -ая, -ае.

Скразны, які праходзіць наскрозь ад аднаго канца да другога праз унутраную частку чаго-н.

Навылётная адтуліна.

Навылётнае кулявое раненне.

а¹, нескл., н.

Літара, якая абазначае галосны гук [а] сярэдняга рада ніжняга пад’ёму.

Доўгае а.

◊

Ад а да я — ад пачатку да канца.

падлячы́цца, -лячу́ся, -ле́чышся, -ле́чыцца; зак. (разм.).

Палячыцца крыху, не давёўшы лячэння да канца.

Вам трэба п. і адпачыць.

|| незак. падле́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.