закантрактава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.

Заключыць кантракт на атрыманне або выкарыстанне каго‑, чаго‑н. Закантрактаваць ураджай. Закантрактаваць памяшканне. □ Каб паскорыць рост пагалоўя кароў, было дамоўлена закантрактаваць усіх лепшых цялушак у калгаснікаў. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кантрані́к ’сірата, батрак’ (брасл., Сл. паўн.-зах.), сапсаванае кантрактнік ’адзін з бакоў кантракту’. Да кантракт ’дагавор, пагадненне’ (ТСБМ, Яруш.), ст.-бел. контрактъ (XVI ст.) ’тс’, якое са ст.-польск. kontrakt ’тс’ < лац. contractus ’умова, абавязацельства’ (Слаўскі, 2, 437).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

execute [ˈeksɪkju:t] v.

1. fml выко́нваць

2. кара́ць сме́рцю

3. law афармля́ць (дакумент, кантракт і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

backdate [ˌbækˈdeɪt] v. право́дзіць (што-н.) за́днім днём/чысло́м;

The contract was backdated. Кантракт быў аформлены заднім чыслом.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дагавор, умова, пагадненне, кантракт, пакт

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

contract

1. [ˈkɑ:ntrækt]

n.

умо́ва f., кантра́кт -у m.

2. [kənˈtrækt]

v.t.

1) сьця́гваць, звужа́ць; сьціска́ць; абмяжо́ўваць, зьмянша́ць

to contract efforts — зьмянша́ць намага́ньні

2) заключа́ць умо́ву, кантра́кт

3) схапі́ць (хваро́бу)

4) скарача́ць, сьця́гваць сло́вы

do not = don’t

3. [kənˈtrækt]

v.i.

1) сьця́гвацца, звужа́цца, зьмянша́цца; сьціска́цца

2) падпі́сваць кантра́кт, абавяза́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

terminable [ˈtɜ:mɪnəbl] adj. fml абмежава́ны ў ча́се; тэрміно́вы;

The contract is terminable in ten years. Кантракт заканчваецца праз дзесяць гадоў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

annul

[əˈnʌl]

v.t.

касава́ць, рабіць нява́жным, анулява́ць

to annul the contract — анулява́ць кантра́кт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

касава́ць

(польск. kasować, ад лац. cassare)

1) закрэсліваць, выкрэсліваць што-н.;

2) перан. адмяняць што-н. (напр. к. кантракт).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕ́РНЕР (Werner) Мар’яна, спявачка і драм. актрыса 2-й пал. 18 ст. У 1783—85 актрыса прыдворнага т-ра К.С.Радзівіла Пане Каханку ў Нясвіжы. У ліст. 1785 заключыла паўторны кантракт як педагог тэатр. школы ў Нясвіжы, паводле якога вучыла дзяцей прыгонных для выступленняў у «камедыхаўзе». Працавала, відаць, да 1791.

Г.І.Барышаў.

т. 4, с. 103

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)